Prof. UR dr hab. Grzegorz Maroń

Uniwersytet Rzeszowski

Abstrakt w języku polskim: W artykule zaprezentowano rezultaty kwantytatywno-kwalitatywnego studium orzecznictwa polskiego pod kątem obecności w uzasadnieniach orzeczeń bezpośrednich odwołań do szkół filozoficzno-prawnych. Jakkolwiek odwołania tego typu są nieliczne, to jednocześnie w ostatniej dekadzie można zaobserwować ich intensyfikację. W uzasadnieniach orzeczeń rozpoznano nawiązania do zaledwie kilku kierunków filozoficzno-prawnych. Większość odniesień dotyczy jusnaturalizmu i pozytywizmu prawniczego. Sądy charakteryzują szkoły filozoficzno-prawne w sposób uproszczony, a niekiedy również przejaskrawiony i merytorycznie wadliwy. Judykatura zwykle abstrahuje od wersji autorskich poszczególnych kierunków filozoficzno-prawnych, sięgając do właściwych dla tych kierunków założeń w ich „uśrednionej” postaci. W ocenie Autora argumentacja filozoficzno-prawna posiada utylitarny potencjał dla sądów, zwłaszcza w hard cases. Argumenty te mogą pomóc sędziom w realizacji funkcji eksplanacyjnej i perswazyjnej uzasadnienia. Warunkiem tego jest, aby nawiązania do założeń konkretnych kierunków filozoficzno-prawnych nie były jedynie powierzchownego czy hasłowego charakteru. Wówczas bowiem pełnią rolę ornamentacyjną a nie argumentacyjną.

Słowa kluczowe: szkoły filozoficzno-prawne, uzasadnienia orzeczeń, polskie sądy, argumentacja sędziowska

Język artykułu: polski

Opublikowano: Numer 4(25)/2020, s. 65-79.

DOI: https://doi.org/10.36280/AFPiFS.2020.4.65

Ściągnij plik: Download
Liczba ściągnięć: 41