Dr Wojciech Ciszewski
Uniwersytet Jagielloński
Abstrakt w języku polskim: Punktem wyjścia niniejszego artykułu jest sprawa pracownika, który został zwolniony z pracy w Ikea po tym, jak skrytykował politykę wewnętrzną realizowaną przez swojego pracodawcę. W artykule poddaję analizie dwie wersje zarzutu dyskryminacji ze względu na światopogląd, jakie można wysunąć pod adresem pracodawcy w tej sprawie. Moim zdaniem żadna z tych wersji nie jest możliwa do utrzymania. W odniesieniu do pierwszego z dwóch zarzutów – zarzutu dręczenia światopoglądowego – twierdzę, że działanie pracodawcy nie daje się zakwalifikować jako forma dręczenia światopoglądowego. Sformułowane przeze mnie kryteria wskazują, że budząca wątpliwości polityka wewnętrzna „Włączania LGBT+…” nie wykraczała poza dopuszczalne władztwo, jakim dysponuje pracodawca. Z kolei w odniesieniu do drugiego z zarzutów – zarzutu niehonorowania szczególnych potrzeb światopoglądowych – postawiłem tezę, że na pracodawcy nie spoczywał obowiązek dostosowania warunków pracy do potrzeb światopoglądowych pracownika. W świetle kryteriów zaproponowanych w niniejszym artykule roszczenie pracownika o dostosowanie charakteryzowało się nieznaczną mocą i mogło zostać przeważone nawet przez stosunkowo niewielkie koszty po stronie pracodawcy.
Słowa kluczowe: zasada niedyskryminacji, wolność wyznania, wolność słowa, dręczenie w miejscu pracy, wyłączenia światopoglądowe
Język artykułu: polski
Opublikowano: Numer 1(22)/2020, s. 5-20.
DOI: https://doi.org/10.36280/AFPiFS.2020.1.5
Ściągnij plik: Download
Liczba ściągnięć: 124