Dr Urszula Anna Kosielińska-Grabowska
Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
Abstrakt w języku polskim: Jak wskazywał H.L.A. Hart, reguła uznania jest jedną z reguł wtórnych, która powinna stanowić remedium na niepewność reguł pierwotnych. W tekście zawarta została próba odpowiedzi na pytanie: w jakim stopniu reguła ta może gwarantować pewność prawa? Po omówieniu ważnych różnic między pojęciem reguły uznania a H. Kelsena koncepcją normy podstawowej (Grundnorm), zbadana zostaje rola reguły uznania w kontekście problemu zewnętrznej pewności prawa. Analizując jego treść, znaczenie i skutki zastosowania kryteriów walidacyjnych zawartych w regule uznania, odkryć można trzy typy niepewności powiązane z regułą uznania: substancjalną, interpretacyjną i aplikacyjną. Rozważania prowadzą zaś do wniosku, że reguła uznania, mająca na celu eliminowanie niepewności prawnej, jest sama w sobie jednym z jej źródeł. Trudno więc uznać ją za rzeczywiste i skuteczne rozwiązanie dla zewnętrznej niepewności prawa. Konstrukcja reguły uznania wskazuje, że stopień pewności uzyskany w wyniku jej zastosowania wydaje się większy niż w przypadku zwykłych reguł pierwotnych w ramach systemu, przy czym nigdy nie uzyskamy całkowitej zewnętrznej pewności prawa, jeżeli nie zastosujemy kolejnej konstrukcji teoretycznej.
Słowa kluczowe: Herbert L. A. Hart, Hans Kelsen, norma podstawowa, reguła uznania, zewnętrzna niepewność prawa
Język artykułu: angielski
Opublikowano: Numer 1(4)/2012, s. 23-33.
DOI: https://doi.org/10.36280/AFPiFS.2012.1.23
Ściągnij plik: Download
Liczba ściągnięć: 154