Mgr Paweł Banaś

Uniwersytet Jagielloński

Abstrakt w języku polskim: W literaturze z zakresu filozofii prawa, jak również filozofii języka, można spotkać pogląd postulujący odrębne teorie znaczenia dla języka prawnego – eksternalizm oraz języka naturalnego – intencjonalizm. Pogląd ten można interpretować metafizycznie, tzn. jako głoszący, iż wyrażenia języka prawnego i naturalnego znaczą to, co znaczą z uwagi na różnego rodzaju fakty. W przypadku języka naturalnego faktami konstytuującymi znaczenie byłyby wówczas intencje nadawcy. Taka koncepcja języka zgodna jest z intuicją, iż celem komunikacji jest uchwycenie tego, co nadawca ma na myśli. W przypadku języka prawnego intencja nadawcy jako fakt konstytuujący znaczenie jest jednak problematyczna. Eksternalizm znaczeniowy dla języka prawnego zapewnia pożądaną w prawie obiektywność znaczenia, musi jednak wskazać, w jaki sposób jego wyrażenia są w ogóle znaczące (treść związana jest ściśle z intencjonalnością). Satysfakcjonująca teoria faktów konstytuujących znaczenie językowe może wiązać się z przyjęciem założenia o tym, że wszelkie znaczenie językowe (czy to dla języka prawnego czy naturalnego) jest artefaktem społecznym. W rezultacie jego treść konstytuowana jest przez zbiorowe intencje użytkowników języka. Jakkolwiek rozwiązuje to szereg problemów intencjonalizmu i eksternalizmu znaczeniowego, to jednak rodzi szereg zastrzeżeń, które wymagają dalszych badań.

Słowa kluczowe: intencjonalizm, eksternalizm w teorii znaczenia, język prawny, język naturalny, teoria znaczenia

Język artykułu: polski

Data otrzymania: 10.10.2016
Data akceptacji: 12.11.2016

Opublikowano: Numer 1(14)/2017, s. 7-16.

Ściągnij plik: Download
Liczba ściągnięć: 41