Mikołaj Truszkowski

Uniwersytet Łódzki

Abstrakt w języku polskim: Celem artykułu jest analiza krytyczna techniki legislacyjnej polegającej na uzależnieniu wejścia w życie określonych rozwiązań normatywnych od terminu wskazanego w komunikacie właściwego naczelnego organu administracji państwowej. Konstrukcja ta została zawarta między innymi w nowelizacji ustawy – Kodeks wyborczy z 2023 r. Jest ona jednak nieznana dyrektywom konstruowania aktów prawnych, określonych w Zasadach techniki prawodawczej z 2002 r. Dodatkowo w artykule zwrócono uwagę na problemy prawne wynikające z tej nagannej praktyki ustawodawczej, między innymi w kontekście domniemania powszechnej znajomości prawa. Taki komunikat na mocy nowelizacji podlegał ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym nie znajdowało to odzwierciedlenia w ustawie o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. W związku z tym ten zabieg legislacyjny należy uznać za niedopuszczalny, a w konsekwencji, w niektórych przypadkach, za niezgodny z art. 2 Konstytucji RP statuującym zasadę demokratycznego państwa prawa. W celu uzasadnienia zaprezentowanej tezy autor dokonał zestawienia tej konstrukcji z wzorcem wynikającym z Zasad techniki prawodawczej, omówił podstawowy aparat pojęciowy oraz konstrukcje teoretyczne w kontekście praktyki stanowienia prawa. Posłużono się przy tym metodą hermeneutyczną oraz formalno-dogmatyczną. Badania otwierają pole do szerszych rozważań nad przestrzeganiem Zasad techniki prawodawczej w procesie stanowienia prawa.

Słowa kluczowe: technika prawodawcza, legislacja, ustawa, proces legislacyjny, Sejm

Język artykułu: polski

Opublikowano: nr 3(40)/2024, s. 68-77.

DOI: https://doi.org/10.36280/AFPiFS.2024.3.68

Ściągnij plik: Download

Liczba ściągnięć: 76

Tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.