Mgr Szymon Osmola
Europejski Instytut Uniwersytecki we Florencji
Abstrakt w języku polskim: Chociaż prawo konsumenckie dotyczy umów zawieranych przez podmioty prawa prywatnego, często uważa się, że jest instrumentem zasady sprawiedliwości dystrybutywnej, zgodnie z którą instytucje społeczne powinny wspierać członków społeczeństwa znajdujących się w gorszej sytuacji. Celem artykułu jest wykazanie, że pogląd tak jest niewłaściwy. Odwołuje się on do tzw. „argumentu status quo”, wedle którego wykładnia prawa konsumenckiego, jako instrumentu sprawiedliwości dystrybutywnej, może ugruntować obecny, niesprawiedliwy stan rzeczy, a w konsekwencji wzmocnić, aniżeli zlikwidować niesprawiedliwość dystrybutywną. W tym zakresie, prawo konsumenckie jest traktowane jako prawne urzeczywistnienie kultury konsumenckiej, która, nawet jeśli nie niesprawiedliwa z natury, stwarza zagrożenie dla jednostek i ich dobrobytu. Oprócz przedstawienia abstrakcyjnego argumentu, artykuł obrazuje to również żywym przykładem z popkultury – filmem Johna Carpentera – Oni żyją.
Słowa kluczowe: prawo konsumenckie, prawo umów, sprawiedliwość dystrybutywna, Oni żyją
Język artykułu: polski
Opublikowano: Numer 1(26)/2021, s. 76-85.
DOI: https://doi.org/10.36280/AFPiFS.2021.1.76
Ściągnij plik: Invalid download ID.
Liczba ściągnięć: Invalid download ID.